Kankalar selamlar,
Konularda bazı sigaraların kafasını falan anlatan arkadaşlar çok harika şeyler yazıyorlar. Ben 5 yıldır içiyorum ve son 2 yıldır içmediğim gün yok. Son 1 yıldır da günde en az 8-9 joint sarıyorum. İçtiğim her sigarada yaşadığım tek şey rahatlamak ve biraz keyifli olmak. Bunun ötesinde bişey yaşamıyorum. Acıkma bile olmuyor tam aksine 15 kilo falan verdim son 1 yılda.. Sizde durumlar nasıl ne sıklıkla içiyorsunuz? Ben mi çok abartıyorum her gün istisnasız 8-9 tane içerek.
Kanka ilk düzenli kullanıma geçtiğim süreçte acıkmalar oluyordu bende de sonrasında yerini tamamen bir tokluk hissi almıştı.ben de yaklaşık 6 ayımı her gün içerek geçirdim ve bende epey kilo vermiştim.ama senin gibi günde 8-9 joint sarmak kadar işi abartmadım.bizimkisi biraz yokluktan biraz da kafa yüksekliği hissetmekten bongla takılıyordum.benim bahsettiğim şey de 5-6 kapağı geçmiyordu.ama sana bir bir kardeş arkadaş tavsiyesi maddi/sosyal durumun ne olursa olsun bu işi bu kadar abartmaman.ben bunun farkına vardığım da kendi adıma 6 aylık bir süreçte olsa geç olmuştu.ne kadar doğal,kendi yetiştirdiğin bitkiyi de kullansan ve bu meredi ne kadar çok severek de içsek ayarı kaçırdıktan sonra kötü bir süreç bizi beklemeye başlıyor.Bunu şu anda hissedemiyorsundur muhtemelen ama azaltmaya veya bırakmaya başladığın da veya en azından bunu yapmaya çalıştığın da eskiden az bile olsa özgüvenin 0'a indiğini anlıcaksın.Bu yazıyı okuyan hiç kimsede kusura bakmasın aksini düşünebillirsiniz ama bu bir gerçek.Normalde olmak istediğimiz kafa rahatlığına bu şekilde ulaştığımızdan bu mered olmayınca acabalar,kuşkular ve endişeler peşini bırakmamaya başlıyor ve kar topu etkisiyle hepsi birbirini kovalamaya devam ediyor.nacizane tavsiyem kendini bir yokla bunu içmeden hayattan gerçekten keyif alabiliyor musun?çünkü adım gibi biliyorum yaşadım alamıcaksın.
bu halinle kendini mutlu hissediyor ve dışarıda ki hayatı hiç bir şekilde istemiyor umursamıyorsun.canın sıkıldı sar bir tane mutlu oldun sar bir tane derken tüm duygularını sigarayla kendi kendine yaşamaya başlıyorsun.
yazıyı okuyup ulan ibine senin burada ne işin var diyecekler olabilir.ben bunları yaşadım ve şu anda çok çok nadirde olsa köftecilerle durumu götürüyorum ama kendimi gerçek hayattan soyutlamadan.
kendi kızlarımı da yetiştirebilirsem bunun farkında olarak hayatıma devam etmeyi planlıyorum yapabilirsem ne ala diyerek bitiyorum.
birbirinden hiç bir yardımı esirgemeyen bu güzel insanları da seviyorum